از نگرانی های مجازی تا هویت های عجیب در اینستاگرام پوریا حیدری

بفرماييد....من دارم به بالا نگاه ميكنم! البته اگر كار زشتى نيست! كت و شلوار تنمه كه خدايى نكرده من باعث گمراهى كسى نشم!!!!
چرا نميتونيم با هم راحت باشيم؟
چرا نميذاريد با هم راحت باشيم؟
چرا دوست داريد دروغ ببينيدو بشنويد؟
من،منم ! اگه خودم نباشم كه ديگه من وجود نداره! يكى ديگست! جعليه ، دروغه . مسائل مهم تر ازسرِ زانوىِ من وجود داره!
اگر شلوار من باعث انحراف كسى ميشه اون آدم رو بايد اصلاح كرد! يعنى چيزى به نام فكر وجود نداره؟ تا كِى اين پيامِ مضحك رو بايد بشنويم كه تو باعث ميشى كه ديگران چه كنند؟ هر آدمى به اندازه خودش شعور و فهم داره و ميتونه تصميم بگيره كه اگه اينجورى نبود تمام جهان شبيه يه مدرسه بود كه همه شبيه هم بودن.. لباس مهم نيست! طرز فكر مهمه..
اين حرف توهين به يه ملته! يعنى بچه هاى امروز قدرت تصميم گيرى ندارن؟ منتظرن ببينن كى چيكار ميكنه همه همون كارو بكنن؟
رفيق نگران من ازمن نترس! از آدمى بترس كه با چيزى كه تو دوست دارى گمراهت ميكنه

انتهای پیام/