بار سنگین اشتغالزایی بر دوش ناتوان دولت

وی در ادامه اذعان داشت: طبق تحقیقات صورت گرفته افراد زیادی در حال حاضر با وجود رسیدن به موعد بازنشستگی  راضی به واگذاری شغل به فرزندان خود نمی شوند بلکه تمایل به استخدام فرزندانشان در همان اداره ولی در جایگاه دیگری دارند.

جمیلی افزود: حتی افراد بسیاری هستند که با وجود سپرده های بانکی حاضر به واگذاری آن به فرزندانشان نبوده تا کسب و کار جدیدی را ایجاد کنند و ترجیح می دهند از طریق دریافت بهره سپرده‌ها برای خود درآمد مطمئنی ایجاد کنند.

وی با اشاره به چالش ها و موانع اقتصادی موجود بر سر راه کار آفرینان گفت: افت و خیزهای تورمی و وضعیت اقتصادی کشور ما هر گونه کار غیر توجیه‌داری را موجه می‌کند و در نتیجه کسب و کار در ایران نه تنها به هیچ مهارتی نیاز ندارد بلکه ریسک‌پذیری بالایی را نیز طلب نمی‌کند.

جمیلی در ادامه تاکید کرد: متاسفانه این امر ریشه در فرهنگ، باور اعتقادات مردم دارد و همه ما انتظار داریم که دولت برای اشتغال جوانان ما سرمایه‌گذاری کند و بقیه بیکار بنشینند.

وی افزود: آیا الگوهای موفقی که در دنیا اتفاق افتاده و منجر به اشتغالزایی، تولید ثروت ارزش افزوده و بهره‌وری شده همگی توسط دولت صورت گرفته است؟

جمیلی اذعان داشت: مرتبا از دولت انتقاد می‌کنیم که حجم ظرفیت در تمام ابعاد دولت رو به گسترش است ولی در عین حال توقع داریم که دولت شرکت‌هایی تامین کند تا جوانان ما را بیشتر استخدام نماید و اینها همه به دلیل یک سیاست دوگانه و زیاده‌خواهی است که در جامعه رواج یافته و فقط سطح توقعات از دولت را بیشتر می‌نماید و در مقابل تعهدات و مسئولیت‌پذیری خودشان را کمتر می‌کند.

وی ادامه داد: هدفی که ما در کمیسیون جوانان به دنبال آن هستیم این است که با ایجاد یک نهضت ملی کارآفرینی در کشور و با تغییر رویکرد نگرش و بینش مردم نسبت به مقوله کارآفرینی و تعهد تک تک مردم به این بحث بتوانیم ضریب ایجاد کار و تولید شغل را با مشارکت مردم بالا ببریم.

وی در پایان گفت: بنابراین اگر انتظار داریم سهم دولت در همه بخش‌ها کاهش یابد باید اول بکوشیم سهم دولت را در اشتغالزایی کمتر کنیم و بخشی از این بار را بر دوش افراد جامعه قرار دهیم.

انتهای پیام/